Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Έθιμα της πρωτοχρονιάς - Βασιλόπιτα


Η αναζήτησή μας για τις ρίζες του εθίμου της βασιλόπιτας, μας οδηγεί πίσω, στην αρχαιότητα, στις προσφορές άρτου ή και μελιπήκτων των αρχαίων ημών προγόνων, προς τους θεούς, κατά τη διάρκεια εορτών. Αναφέρει ο λαογράφος Φίλιππος Βρετάκος (“Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των”):
Οι πρόγονοί μας εις την αρχαιότητα κατά τας μεγάλας αγροτικάς εορτάς προσέφερον εις τους θεούς, ως απαρχήν, έναν άρτον. Επί παραδείγματι κατά την εορτήν του θερισμού, που ελέγετο Θαλύσια και ήτο αφιερωμένη εις την Δήμητρα, κατασκευάζετο από το νέον σιτάρι ένας μεγάλος εορταστικός άρτος (ένα καρβέλι), που ελέγετο “Θαλύσιος άρτος”, κατά δε την προς τιμήν Απόλλωνος εορτήν των Θαργηλίων εψήνετο, κατά το έθιμον,ο “θάργηλος άρτος”.

Στο Σέλινιο Χανίων, για παράδειγμα, ζυμώνονταν με λάδι, αλεύρι , ζάχαρη και πολλά μυρωδικά, σύμβολα της αφθονίας των οικογενειακών αγαθών। Και μόλις την έστρωνε η νοικοκυρά στο ταψί, σχεδίαζε στην όψη της με πιρούνι τσιμπητό σταυρό και άλλα πλουμίδια , που σκοπό είχαν να εξορκίσουν το κακό μάτι। Παρόμοια πίτα, με ζάχαρη και μυρωδικά, ετοίμαζαν και στις Κυδωνίες. Κι επί πλέον με κλειδί τη στόλιζαν με παράξενα σχήματα, για να κλειδώσουν την κακογλωσσιά, ενώ με δαχτυλήθρα, σύμβολο της νοικοκυροσύνης, γέμιζαν με σχέδια τα ενδιάμεσα κενά, για να είναι οι γυναίκες του σπιτιού γερές και προκομμένες.
Γλυκές βασιλόπιτες συνήθιζαν κυρίως στα αστικά κέντρα, αλλά και σε αρκετές αγροτικές περιοχές της πατρίδας μας. Τα υλικά ήταν περίπου τα ίδια. Ποίκιλε μόνο, από τόπο σε τόπο και από οικογένεια σε οικογένεια, ο τρόπος διακόσμησής της, “τα γράμματα” όπως έλεγαν. Στολίδια δηλαδή από ζυμάρι, που το καθένα αντιστοιχούσε σε μια ευχή, έναν πόθο ή μια λαχτάρα. Ετσι η γυναίκα του γεωργού “έγραφε” στην πίτα το αλέτρι, τα ζωντανά, τα στάχυα, τα σακιά με το γέννημα, για να τα ευλογεί ο Αι-Βασίλης και να δώσει η χάρη του πλούσια σοδειά. Η γυναίκα του τσέλιγκα το μαντρί, τα πρόβατα ,τα σκυλιά, τις καρδάρες με το γάλα .Η γυναίκα του αμπελουργού τα κούτσουρα, το βαρέλι, το πατητήρι και ό,τι άλλο ποθούσε η καρδιά της να ευλογεί ο καλοσυνάτος Άγιος.
Η παραδοσιακή Μικρασιάτικη βασιλόπιτα ήταν πολύ εντυπωσιακή σε εμφάνιση και γεύση. Εμοιαζε με ένα μεγάλο τραγανό πεντανόστιμο μπισκότο στολισμένο με δικέφαλο αετό στη μέση, ενδόμυχο ίσως πόθο και ευχή για εθνική νεκρανάσταση και ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η Κωνσταντινουπολίτικη πάλι βασιλόπιτα ήταν γλυκιά, φουσκωτή, αρωματισμένη με χίλια δυο μπαχαρικά και έφερε στο μέσον μεγάλο Β, το αρχικό του Αι- Βασίλη, ή το αρχικό του ονόματος του νοικοκύρη, ενώ γύρω χαραγμένα ξόμπλια με το ψαλίδι, παρέπεμπαν σε πουλιά με ανοιγμένα φτερά.
Ομως η περισσότερο συνηθισμένη πατροπαράδοτη ελληνική πρωτοχρονιάτικη πίτα ήταν η αλμυρή, πολύφυλλη και με κύριο στοιχείο γέμισης το κρέας, όπου τις ενδόμυχες ευχές και τον βαθύτερο συμβολισμό δεν έκρυβε η διακόσμηση. Αλλωστε δεν έμεναν περιθώρια για στολίδια, αφού πάνω και κάτω είχε αλλεπάλληλα καλοβουτυρωμένα φύλλα, που κατά τόπους τα ονόμαζαν “πέταρα”. Το πολύ-πολύ το επιφανειακό φύλλο, αισθητά μεγαλύτερο, ρίχνονταν κυματιστό, ώστε η επιφάνεια της πίτας να είναι πλούσια, ανάγλυφη, κυματιστή εκφράζοντας έτσι την ευχή για αφθονία των οικιακών αγαθών, σαν το κύμα της απέραντης θάλασσας. Στην αλμυρή πίτα οι ευχές, τα μαντέματα και οι συμβολισμοί εκφράζονταν κυρίως με τα “σημάδια”, που θα έκρυβε η νοικοκυρά στη βάση της ,πέρα από το πατροπαράδοτο νόμισμα για τον τυχερό του χρόνου.
Ετσι, για παράδειγμα, η ηπειρώτικη παράδοση απαιτούσε βασιλόπιτα με κοτόπουλο, χοντροκομμένο αρνίσιο κιμά ή ολόκληρα κομμάτια χοιρινό κρέας ,ανάμικτα με τραχανά, πράσα και αυγά. Και εκτός από το νόμισμα, ανάλογα με το επάγγελμα των μελών της οικογένειας, σαν “σημάδια”, μικρό ξυλάκι για υγεία των αγωγιατών, μικρό κουκουνάρι για τους ξυλοκόπους, φύλλο πουρνάρι για τον τσομπάνο, άχυρο για τον γεωργό, σταυρουδάκι για το καλό του σπιτιού ή διάφορους καρπούς, όπως σπυρί στάρι, κουκί, φασόλι, καλαμπόκι και ό,τι άλλο ποθούσε η καρδιά τους να ευλογεί και να χιλιάζει η χάρη του Αι- Βασίλη.
Στη Δυτική Μακεδονία και στη Θράκη, όταν έρχονταν ο καιρός, να μοιράσει ο πατέρας της μεγάλης πατριαρχικής οικογένειας το βιός του στους γιους, άφηνε στη χάρη του Αι-Βασίλη να κρίνει το τι έπρεπε να πάρει ο καθείς। Ετσι στη μεγάλη βασιλόπιτα τα “σημάδια” δεν έμπαιναν για ευχή, αλλά για ” τάξιμο”. Και τα κομμάτια της τη χρονιά εκείνη τα ονόμαζαν “φιλιά”. Σ΄ όποιου γιου το “φιλί” έπεφτε το νόμισμα, θα έπαιρνε το σπίτι. Σ΄ όποιου το φασόλι, το ποτιστικό χωράφι. Το στάρι, το ξηρικό χωράφι. Η κληματόβεργα, το αμπέλι. Το άχερο τα ζωντανά κ.λ.π. Αλλά και η κοπή της βασιλόπιτας γίνονταν με αληθινή ιεροπρέπεια. Πρώτα ο νοικοκύρης την έστρεφε τρεις φορές στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Επειτα έκανε με κλειδί , με μαχαίρι ή με πιρούνι τρεις φορές το σημείο του σταυρού, για να κόβεται η κακογλωσσιά, να κλειδώνονται τα κακά στόματα ή να αποτρέπεται το κακό μάτι. Και την ώρα ακριβώς, που άλλαζε ο χρόνος, άρχιζε να ονοματίζει τα κομμάτια, με καθιερωμένη πάντα σειρά Πρώτο ήταν του Αι-Βασίλη. Επειτα του Χριστού και της Παναγίας, του σπιτιού και στη σειρά όλων των μελών της οικογένειας, κατά ηλικία , αρχίζοντας από τους μεγαλύτερους και καταλήγοντας στα παιδιά. Κομμάτι έκοβε και για τους φτωχούς, τα ζωντανά, τα χωράφια και τα αμπέλια, το μύλο και τη βάρκα, γιατί όλα έπρεπε να πάρουν την ευλογία του Αι-Βασίλη. Και σαν απόσωνε τον εορταστικό δείπνο η οικογένεια, ο νοικοκύρης κατέβαινε στο στάβλο, να ταΐσει την πίτα τους στα ζωντανά, ενώ την επαύριο θριμάτιζε και σκορπούσε το δικό τους κομμάτι στα κτήματα και στα αμπέλια.
Σε μερικούς τόπους, όπως στην Κάρπαθο και τη Σκύρο, έπλαθαν ξεχωριστή πίτα για τα μεγάλα ζώα, τους πολύτιμους συνεργάτες του νοικοκύρη στον καθημερινό μόχθο, την οποία ονόμαζαν “βουόπιτα” ή “βοδόκλουρα” και θριματισμένη, με λίγο αλάτι, τους την τάιζαν ανήμερα της πρωτοχρονιάς. Στα Χάσια, ξεχωριστή πίτα έπλαθαν και για τον τσομπάνο, τον βοσκό των προβάτων. Αφού η οικογένεια θα είχε κόψει τη δική της πίτα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα οι άντρες του σπιτιού πήγαιναν στη στάνη να κόψουν και την πίτα του τσομπάνου και μαζί του τραγουδούσαν και γελούσαν και χόρευαν ως το πρωί σε πασίχαρο γλέντι, που το σεκοντάριζαν τα βελάσματα των προβάτων και των κατσικιών. Στην πίτα εκείνη το νόμισμα δεν είχε καμιά σημασία. Αντ΄ αυτού έβαζαν ένα κουλουριασμένο ξυλάκι, που το έλεγαν “μαντρί” και το θεωρούσαν σαν κάτι ιερό . Γι αυτό κι όποιος το εύρισκε, το παράχωνε στη στάνη, σε μέρος που δεν θα το πατούσαν άνθρωποι και ζώα.
Στην αρχοντική Σιάτιστα η παράδοση ήθελε δύο βασιλόπιτες. Μιά γλυκιά και μια αλμυρή με φύλλα. Την γλυκιά έκοβαν τα μεσάνυχτα, στην αλλαγή του χρόνου, για να τους φέρει γλυκές μέρες. Την αλμυρή, που περιείχε και το ασημένιο νόμισμα “το δώρο”, όπως το έλεγαν, την ονόμαζαν “του σπιτιού”, την έκοβαν στο εορταστικό μεσημεριανό τραπέζι της πρωτοχρονιάς , και ο τυχερός άναβε με το νόμισμα λαμπάδα για το καλό όλης της οικογένειας. Η πίτα εκείνη περιείχε επί πλέον και σταυρουδάκι από χλωρά κλαράκια για υγεία και ευτυχία.
Στην ορθόδοξη παράδοση
Το έθιμο των ημερών απαιτεί ένα γλυκό «τυχερό» παιχνίδι …την κοπή της Βασιλόπιτας. Πολλές συνταγές κυκλοφορούν όμως όλες έχουν ένα βασικό συστατικό …το πολυπόθητο φλουρί! Πριν την κόψετε, διαβάστε την ιστορία της.
Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μια ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια
Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός – τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.
Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.
Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό। Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.
Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.
Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα!
‘Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα . Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 4.30 - 8.30 μ.μ.
ΠΕΜΠΤΗ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 8.30 π.μ. - 1.30 μ.μ.
Στο Ιατρείο της Ερμιόνης
Για την Τράπεζα Αίματος του ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΑΚΗ ΜΑΝΙΑΤΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ SARONICmagazine

«Απαιτείται η συνεργασία πολλών…»

Ο μαέστρος κ. Τάκης Μανιάτης μιλάει στο SM για τον ιστορικό Μουσικό Σύλλογο Ερμιόνης, έναν εκ των πλέον πετυχημένων πολιτιστικών συλλόγων του Αργολικού και του Σαρωνικού.

Στην Ερμιόνη, η μουσική έχει προγονικές (αρχαίες) ρίζες. Όμως, δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο η μουσική διαδραματίζει σήμερα ρόλο πρωταγωνιστή στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή της νότιας άκρης του Αργολικού. Ο μαέστρος κ. Τάκης Μανιάτης, καλλιτεχνικός διευθυντής του πολύ γνωστού και υπερδραστήριου Μουσικού Συλλόγου Ερμιόνης, πιστεύει ότι αυτοί οι ρόλοι δεν ανατίθενται. Αντίθετα, δημιουργούνται «από τις ανάγκες έκφρασης της κοινωνίας» και «κατακτώνται» από τη συλλογική προσπάθεια των ανθρώπων. Μιλήσαμε μαζί του, με αφορμή το 5ο Μουσικό Φεστιβάλ και την 20ή Χορωδιακή Συνάντηση Ερμιόνης, και τον ρωτήσαμε και για τον ρόλο της τέχνης μέσα στην οικονομική δυσπραγία της εποχής.

Kύριε Μανιάτη, ο Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης, την καλλιτεχνική διεύθυνση του οποίου έχετε σχεδόν από την ίδρυσή του, διαδραματίζει έναν ευρύτερο πολιτιστικό και κοινωνικό ρόλο στην περιοχή της Ερμιονίδας. Αλήθεια, τι ήταν αυτό που έδωσε στη «μουσική» έναν τόσο πρωταγωνιστικό ρόλο;
Ο ρόλος αυτός, φυσικά, δεν ανατέθηκε από κάποιον ή κάποιους. Δημιουργήθηκε από τις ανάγκες έκφρασης και δημιουργίας της ίδιας της κοινωνίας, αφού πρόκειται για μια συλλογική προσπάθεια. Όλα κατακτήθηκαν και κατακτώνται με υπομονή, συνεχή προσπάθεια, σκληρή εθελοντική εργασία και πνεύμα συνεργασίας. Κάθε ζωντανός κοινωνικός οργανισμός, για να παραμένει ενεργός, πρέπει να προσαρμόζεται και να ανανεώνεται. Βέβαια, υπάρχει όραμα και στόχος. Σχέδιο και υλοποίηση. Προσφορά και δημιουργία. Σεβασμός και αυτοπειθαρχία. Δημιουργική ατομικότητα και συλλογικό πνεύμα. Όλα αυτά τα χρόνια ο Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης εμπνέεται και δημιουργεί στοχεύοντας στις ευαίσθητες πτυχές της κοινωνίας μας. Ακολουθεί μια πορεία χωρίς παρεκκλίσεις και αποκλίσεις, με γνώμονα πάντα την πολιτιστική και κοινωνική προσφορά υπηρετώντας τις πανανθρώπινες διαχρονικές αξίες. Η καλλιτεχνική δημιουργία των κατοίκων της Ερμιονίδας καλλιεργείται και βρίσκει βήμα έκφρασης στον μουσικό σύλλογο, και ο μουσικός σύλλογος βρίσκει αποδοχή και αναγνώριση στην τοπική κοινωνία. Αυτός λοιπόν είναι ο ρόλος της κοινωνικής ομάδας που ονομάζεται Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης. Ένας ρόλος που δεν ανατέθηκε, αλλά κατακτήθηκε, στηρίχτηκε και πορεύεται με σταθερά βήματα και με γνώμονα την προσφορά και τη δημιουργία. Έφερε και φέρνει τις μουσικές του κόσμου στην Ερμιονίδα, και ταξιδεύει την Ερμιονίδα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Ξέρετε, αυτό το «πακέτο» της κρίσης από κάποια κέντρα εκπορεύεται και για κάποιους λόγους εκτοξεύτηκε. Είναι βαρύ, και ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να το σηκώσει

Η οικονομική δυσπραγία της εποχής και οι κάθε λογής περικοπές πόσο επηρεάζουν ή, αν θέλετε, δυσκολεύουν τη δουλειά σας;
Είναι αυτονόητο να μας προβληματίζει η όλη κατάσταση, αλλά και να μας δημιουργεί περισσότερες υποχρεώσεις, για να μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια τα οποία προκύπτουν. Όλοι περιμένουν από εμάς συνεχώς κάτι καινούργιο, κάτι περισσότερο. Αυτό δεν επηρεάζεται από τους παράγοντες στους οποίους αναφερθήκατε, διότι η παραγωγή του έργου μας στηρίζεται στον εθελοντισμό. Οι επιπτώσεις της οικονομικής δυσκολίας, στην οποία μας έχουν οδηγήσει, έχουν αντίκτυπο σε εμάς εις ό,τι αφορά τις δαπάνες μετακίνησης της χορωδίας για τη συμμετοχή της σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Ενώ παλαιότερα είχαμε τουλάχιστον μία συμμετοχή κατ’ έτος, τα τελευταία χρόνια εκκρεμούν για εμάς προσκλήσεις σε Ιταλία, Βουλγαρία, Ρουμανία και Οδησσό της Ουκρανίας, στις οποίες προσκλήσεις δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε λόγω της οικονομικής καταστάσεως. Το 5ο Διεθνές φεστιβάλ Ερμιονίδας διοργανώθηκε-χρηματοδοτήθηκε από τον Δήμο Ερμιονίδας και στηρίχτηκε κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό σε αποκλειστικά δικές μας θεματικές παραγωγές. Όλοι καταβάλαμε υπερπροσπάθεια για να αντεπεξέλθουμε στα νέα δεδομένα. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, δεν θα ήταν εφικτή η συνέχιση του θεσμού, και έτσι αναγκαστήκαμε να παλέψουμε και, κατά γενική ομολογία, να πετύχουμε. Θέλω με την ευκαιρία αυτή να απευθύνω για μία ακόμη φορά τις ευχαριστίες μου στα μέλη και στους φίλους του Μουσικού Συλλόγου και στους εντεταλμένους από τον Δήμο Ερμιονίδας, για την ύψιστη εθελοντική προσφορά τους.
Το 5ο Μουσικό Φεστιβάλ και η 20ή Χορωδιακή Συνάντηση φέτος σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Τι άλλα σχέδια έχετε για το μέλλον;

Αυτό που έγινε αποτελεί για εμάς μία ακόμη βαθμίδα για την κατάκτηση ενός υψηλότερου στόχου. Το φεστιβάλ έχει ήδη καθιερωθεί και έχει γνωστοποιηθεί στον ελλαδικό και στον διεθνή χώρο. Ο στόχος για το μέλλον είναι να αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερο κύρος και εμβέλεια. Θέλουμε και προσπαθούμε να καταστήσουμε τον τόπο μας πολιτιστικό κέντρο ευρωπαϊκού επιπέδου. Δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Χρειάζονται πολιτιστικές υποδομές προδιαγραφών, οι οποίες σήμερα δεν υπάρχουν. Το έμψυχο υλικό και η βούληση δεν επαρκούν. Απαιτείται συνεργασία πολλών οικονομικών, τοπικών παραγόντων, υπηρεσιών και, πρωτίστως, της δημοτικής αρχής. Αυτό θα είναι ένα έργο πνοής, ένα έργο ζωής. Θα αποτελέσει βατήρα ανάπτυξης ολόκληρης της περιοχής. Το οφείλουμε στους προγόνους μας, οι οποίοι διοργάνωναν στην αρχαία Ερμιόνη μουσικούς αγώνες, αλλά και στις γενιές που θα έρθουν και θα συνεχίσουν.

Χρειάζονται ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί και ειλικρινείς ανθρώπινες σχέσεις για να αντιμετωπίσουμε αυτή την αλλιώτικης μορφής εισβολή

Ως ενεργός πολίτης του Δήμου Ερμιονίδας, τι φοβάστε και τι ελπίζετε για το παρόν και το μέλλον του τόπου σας;
Δεν θα έλεγα ότι φοβάμαι. Σίγουρα όμως ανησυχώ. Ξέρετε, αυτό το «πακέτο» της κρίσης από κάποια κέντρα εκπορεύεται και για κάποιους λόγους εκτοξεύτηκε. Είναι βαρύ, και ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να το σηκώσει. Χρειάζονται ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί και ειλικρινείς ανθρώπινες σχέσεις για να αντιμετωπίσουμε αυτή την αλλιώτικης μορφής εισβολή. Αυτό που πράγματι με ανησυχεί είναι η πιθανότητα να υπάρξει χαλάρωση του κοινωνικού ιστού, των ηθών και των παραδοσιακών προτύπων. Να επικρατήσει η ύλη έναντι του πνεύματος.
Ο καθένας για τον τόπο του και όλοι για την πατρίδα μας να αντισταθούμε. Να μην απολέσουμε την εθνική μας ταυτότητα, την υπερηφάνειά μας, το χαμόγελό μας, τον πολιτισμό μας. Μόνο με πιο ανθρώπινες σχέσεις αλληλεγγύης, αλληλοϋποστήριξης, σχέσεις ειλικρίνειας και συνεργασίας, μπορούμε να ατενίσουμε το μέλλον με αισιοδοξία.

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

5ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

Ο ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΤΕΝΕΣΣΗ ΟΥΙΛΙΑΜΣ "ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ"

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΕΛΙΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ
ΔΡΑΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ: ΜΑΙΡΗ ΤΟΥΡΛΙΔΟΥ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΤΑΚΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΥ: ΙΩΝ ΞΥΠΟΛΙΑΣ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΓΚΛΑΡΗΣ

ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ: ΒΙΚΥ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ, ΓΩΓΩ ΔΡΙΔΑΚΗ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΛΟΥΚΑΣ ΚΟΥΤΡΑΣ, ΝΑΝΤΙΑ ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΥ, ΤΑΣΟΣ ΚΕΡΕΜΕΖΗΣ, ΒΑΚΗΣ ΛΑΥΚΑΣ, ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΠΙΜΠΑΣ, ΤΖΕΝΗ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΥ, ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΙΡΗ, ΕΛΕΝΗ ΝΤΑΚΟΥ, ΕΥΘΥΜΗΣ ΤΟΥΤΟΥΤΖΗΣ

ΟΡΧΗΣΤΡΑ: ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΦΟΥΕΝΤΕΣ, ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΡΙΑΝΟΥ, ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΟΣ.


Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ερμιονίδας - 20η Χορωδιακή Συνάντηση Ερμιόνης

Την Τετάρτη 20 Ιουλίου στις 6 το απόγευμα, θα πραγματοποιηθεί η δεύτερη προγραμματισμένη εκδήλωση του 5ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ερμιονίδας με τίτλο "Η μουσική των προγόνων". Η εκδήλωση περιλαμβάνει διάλεξη για την αρχαία Ελληνική μουσική σε συνδυασμό με προβολή σχετικού οπτικοακουστικού υλικού. Στη συνέχεια τα παιδιά, σχολικής ηλικίας (στοιχειώδους εκπαίδευσης) ή και μεγαλύτεροι που επιθυμούν και ενδιαφέρονται, θα κληθούν να ζωγραφίσουν ένα θέμα σχετικό με τη μουσική των αρχαίων Ελλήνων. Στην προσπάθειά τους αυτή θα βρουν συμπαράσταση και βοήθεια και συμβουλές, από καταξιωμένους συντοπίτες μας ζωγράφους. Τα υλικά που θα χρειαστούν παρέχονται δωρεάν από την οργανωτική επιτροπή του φεστιβάλ. Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί στις 9 το βράδυ. Οι ζωγραφιές θα παρουσιαστούν στο κοινό, το Σάββατο 23 και την Κυριακή 24 Ιουλίου 2011 κατά τη διεξαγωγή της 20ης Χορωδιακής Συνάντησης Ερμιόνης στο πρώην Δημαρχείο. Η καλύτερη ζωγραφιά θα ανακοινωθεί το βράδυ της Κυριακής 24/7 και θα έχει έπαθλο ένα σχετικό βιβλίο. Παρακαλούνται οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να ενημερώσουν τα ενδιαφερόμενα παιδιά.
Τη διάλεξη θα πραγματοποιήσει ο Καλ/κός Δ/ντής του Μουσικού Συλλόγου Ερμιόνης κ. Τάκης Μανιάτης.
Η οργανωτική επιτροπή

5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ερμιονίδας

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

21 ΙΟΥΝΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Τι είναι η Γιορτή της Μουσικής

Από το 1982, κάθε 21η Ιουνίου -συμβολική ημερομηνία λόγω του καλοκαιρινού ηλιοστάσιου- με πρωτοβουλία του Γάλλου τότε Υπουργού πολιτισμού κυρίου Jack Lang και την οικονομική υποστήριξη του Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού και σε συνεργασία με τον Δήμο του Παρισιού, γιορτάζεται η Ημέρα της Μουσικής.

Η Γιορτή της Μουσικής είναι πλέον ένας θεσμός που από το 1985 εξαπλώθηκε έξω από τα Γαλλικά σύνορα, με τον ίδιο σκοπό και με τους ίδιους κανόνες. Η Αθήνα, 1η Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1985, με πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη είναι η πρώτη πόλη εκτός Γαλλίας στην οποία πραγματοποιήθηκε η Γιορτή.

Στην «Γιορτή της Μουσικής», ερασιτέχνες και επαγγελματίες μουσικοί κάθε είδους, κατακλύζουν δημοτικούς χώρους, πλατείες, δρόμους, σταθμούς, πάρκα, αίθουσες κ.α. και παρουσιάζουν στις 21 Ιουνίου αφιλοκερδώς χιλιάδες συναυλίες. Εκδηλώσεις από ΚΛΑΣΣΙΚΗ, JAZZ, HIP-HOP, ROCK μέχρι και την ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ μουσική λαμβάνουν χώρα όλες δωρεάν για το κοινό, καθώς το κόστος των συναυλιών είναι προσφορά των υποστηρικτών της Γιορτής. Άλλωστε, η Γιορτή της Μουσικής ανήκει στους μουσικούς αλλά ανήκει εξ’ ίσου στα εκατομμύρια πολιτών όλων των ηλικιών και κοινωνικών τάξεων!

Από μία απλή γιορτή στο Παρίσι το 1982, έφτασε να είναι σήμερα μια γιορτή ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό γεγονός που διεξάγεται σε περισσότερες από 22 χώρες από την Ιρλανδία έως το Καζακστάν, και τις Βαλτικές χώρες μέχρι την Κύπρο.


Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

14 ΙΟΥΝΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΗ ΑΙΜΟΔΟΤΗ


Η 14η Ιουνίου καθορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τον Ερυθρό Σταυρό και την Ερυθρά Ημισέληνο, την Παγκόσμια Ομοσπονδία Εθελοντών Αιμοδοτών και τον Διεθνή Οργανισμό Μετάγγισης Αίματος.

Αφορμή στάθηκαν τα γενέθλια του γερμανού ιατρού Καρλ Λαντστάινερ, που ανακάλυψε τις ομάδες αίματος το 1900 και αργότερα τα ρέζους, τιμήθηκε δε, με το Nobel Ιατρικής το 1930 για τη σημαντική αυτή ανακάλυψη.

Την ημέρα αυτή τιμάται ο ανώνυμος εθελοντής αιμοδότης και ο αλτρουισμός που επιδεικνύει προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό του, προσφέροντας δύο πολύτιμα αγαθά του χωρίς ανταμοιβή: 10 λεπτά χρόνο από τη ζωή του και 400 κ.ε. αίμα από τα 6 λίτρα που διαθέτει.

Το μήνυμα του εορτασμού της Ημέρας του Εθελοντή Αιμοδότη δεν είναι μόνο να εξαλείψει την προκατάληψη, το φόβο και την άγνοια γύρω από την αιμοδοσία, αλλά κυρίως:
- να προσελκύσει νέους εθελοντές αιμοδότες
- να ενθαρρύνει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους να γίνουν κανονικοί αιμοδότες, δηλαδή τακτικοί εθελοντές αιμοδότες
- να μεταγγίσει στη νέα γενιά αιμοδοτών την ιδέα της μη αμειβόμενης Εθελοντικής Αιμοδοσίας.

Κάθε χώρα, για να καλύψει τις ανάγκες της σε αίμα, χρειάζεται 60.000 φιάλες αίμα, σε 1.000.000 κατοίκους και άρα στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων απαιτούνται τουλάχιστον 600.000 μονάδες, από τις οποίες μόνο το 40% καλύπτεται από εθελοντές αιμοδότες.

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Βραδιά Ελληνικής Μουσικής Μουσικός Σύλλογος στο CALDO

Tην Παρασκευή 10/6 στις 10.30 το βράδυ ο Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης πραγματοποιεί την 3η κατά σειρά εκδήλωση με τίτλο "βραδιές Ελληνικής μουσικής". Η εκδήλωση αυτή τη φορά θα γίνει στο bar CALDO στην Κοιλάδα.

Περιμένουμε όλα τα μέλη και τους φίλους για μια ακόμη όμορφη βραδιά με την ορχήστρα της Ερμιονίδας.

Λούμης Μαρίνος πλήκτρα
Καμπούρης Γρηγόρης ντραμς
Κούτρας Λουκάς κρουστά
Καμπούρης Ηλίας μπουζούκι
Κοντός Δημήτρης κιθάρα
Λούμης Γιάννης μπουζούκι
Τουτουτζής Χρήστος κιθάρα - τραγούδι

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ


Η αιμοδοσία που είχε προγραμματίσει ο Σύλλογός μας σε συνεργασία με την αρμόδια υπηρεσία του Νοσοκομείου Άργους στις 7 & 8 Ιουνίου 2011, πραγματοποιήθηκε στο ιατρείο Ερμιόνης με πολύ επιτυχία.

Από φίλους και μέλη του Συλλόγου συγκεντρώθηκαν 53 μονάδες αίματος.


Ευχαριστούμε θερμά όσους ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας, παλιούς και νέους αιμοδότες, ακόμη και αυτούς που προσήλθαν αλλά για κάποιους λόγους δεν μπόρεσαν να προσφέρουν αίμα.


Η επόμενη αιμοδοσία θα γίνει σε 6 μήνες περίπου.

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Βραδιά Ελληνικής Μουσικής Μουσικός Σύλλογος στο Rebel

Παρασκευή 27/5/2011 "Βραδιά Ελληνικής Μουσικής στο Rebel (Πόρτο Χέλι).
Καμπούρης Γρηγόρης, Καμπούρης Ηλίας, Κούτρας Λουκάς. Λούμης Γιάννης, Λούμης Μαρίνος, Τουτουτζής Χρήστος, Τσώλας Νίκος.

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Χορωδιακό Εργαστήρι Μουσικού Συλλόγου Ερμιόνης

Από τη συμμετοχή του χορωδιακού εργαστηρίου στην 4η χορωδιακή συνάντηση Περιστερίου το Σάββατο 28/5/2011
"Σε καινούργια βάρκα" παραδοσιακό. χορωδιακή επεξεργασία Γιάννη Κωνσταντινίδη

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

ΒΡΑΔΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ



Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ & ΤΟ REBEL ΣΤΟ ΠΟΡΤΟ ΧΕΛΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ "ΒΡΑΔΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ"
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΜΑΪΟΥ 2011
ΕΝΑΡΞΗ 22.30

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Αιγλη,Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης 20/5

Χρήστος Τουτουτζής. Βιντεοσκόπηση: Θανάσης Δημαράκης.

Αιγλη,Μουσικός Συλλογος ΕΡμιόνης

Ευτύχιος Χατζητοφής Βιντεοσκόπηση: Θανάσης Δημαράκης

ΒΡΑΔΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Μεγάλη επιτυχία! Η μουσική βραδιά υπέροχη! Όπως αναφέρει και ο φίλος μας και μέλος του Συλλόγου Θανάσης Δημαράκης, "Μουσική Μυσταγωγία". Ο Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης ευχαριστεί θερμά τα μέλη της ορχήστρας και τους τραγουδιστές, το καφέ "Αίγλη", τα μέλη της χορωδίας και τους φίλους του Συλλόγου που πλαισιώνουν και στηρίζουν το έργο του. Την επόμενη Παρασκευή 27/5 στο Rebel στο Πόρτο Χέλι, για μια εξίσου, πιστεύουμε, όμορφη βραδιά Ελληνικής μουσικής.

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ

Ο Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης & η "Αίγλη" παρουσιάζουν τη μουσική σκηνή με τα "παιδιά της Ερμιονίδας, την Παρασκευή 20 Μαΐου στις 22.30. Περιμένουμε όλους τους φίλους μας.

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Σήμερα στις 7 μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου Κρανιδίου.

Συμμετέχει και ο Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης, με το παραδοσιακό τραγούδι της Μαντινείας "Εμείς εδώ δεν ήρθαμε".

Ο αντρικός χορός αποτελείται από τους : Βλαχογιάννη Κώστα, Κοντό Δημήτρη (κιθάρα), Καμπούρη Γρηγόρη (νταούλι), Κούτρα Λουκά, Νικολόπουλο Αντώνη, Τουτουτζή Χρήστο, Τσώλα Νίκο (κλαρίνο), Φούσκα Πασχάλη, Φρυδά Νίκο. Διδασκαλία - Διεύθυνση: Τάκης Μανιάτης.

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

Αποσπάσματα από τον "επιτάφιο θρήνο" την Μ. Παρασκευή 22/4 /2011 στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ερμιόνης. Ψάλλει το "Χορωδιακό Εργαστήρι" του Μουσικού Συλλόγου Ερμιόνης. Λήψη βίντεο από iphone 3GS.

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

ΕΥΧΕΤΑΙ

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

ΝΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

&

ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

"Εξέδυσάν Με" από το ορατόριο "Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος" σύνθεση Τ. Μανιάτης. Σολίστ ο τενόρος Γιάννης Φίλιας. Ορχήστρα εγχόρδων και χορωδία δωματίου "Διάτον"

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ "ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ"



Την Μ. Παρασκευή, όπως κάθε χρόνο, το Χορωδιακό Εργαστήρι θα ψάλλει τον "Επιτάφιο Θρήνο" στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ερμιόνης.

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

ΚΕΦΙ - ΓΛΕΝΤΙ - ΤΡΑΓΟΥΔΙ - ΧΟΡΟΣ ΣΤΗ ΧΟΡΟΕΣΠΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΜΙΟΝΗΣ.

Με μεγάλη επιτυχία στέφθηκε η καθιερωμένη αποκριάτικη χοροεσπερίδα του ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΜΙΟΝΗΣ που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 5 Μαρτίου 2011 στο ξενοδοχείο "ΑΛΚΥΩΝ" στο Πόρτο Χέλι.

Αρκετοί παλιοί αλλά και νέοι φίλοι απο όλη την ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ, καθώς και πολλοί τοπικοί παράγοντες διασκέδασαν, τραγούδησαν αλλά και χόρεψαν σε αυτό το αποκριάτικο γλέντι με τη μουσική συντροφιά απο την εξαιρετική ορχήστρα που απαρτίζονταν απο μουσικούς του τόπους μας. Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα επιμελήθηκε ο μαέστρος και καλλιτεχνικός διευθυντής του Μ.Σ.Ε. κος Τάκης Μανιάτης.

Παραδοσιακοί αποκριάτικοι χοροί και άλλα δρώμενα συνετέλεσαν ώστε να μείνει η βραδιά αυτή στους φίλους του Μ.Σ.Ε αξέχαστη.

Σας ευχαριστούμε όλους ...και του χρόνου.


Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

"ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ" ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΝΑ ΞΕΦΑΝΤΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ ΧΟΡΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΜΙΟΝΗΣ  ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ “Αλκυών” ΣΤΟ ΠΟΡΤΟ ΧΕΛΙ. Φαγητά “Σπιτικό”, Κρασί ντόπιο, Μουσική ζωντανή με τα παιδιά της Ερμιονίδας, Αποκριάτικα δρώμενα και έθιμα, Μεταμφιεσμένοι ή όχι ολοι ευπρόσδεκτοι. Πρόσκληση για ξεφάντωμα κόντρα στη μιζέρια.'Ολα αυτά με 25,00€, ώρα προσέλευσης από 9.30 μμ.!!!!!!!

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Πως γεννήθηκε η Μουσική

Κιθάρα του Απόλλωνα (Κίθαρις)
Μουσική! Ιερή κληρονομιά του Απόλλωνα. Γλώσσα μυστηριακή τόσο πλημμυρισμένη από μαγεία και πλούσια σε γητειές που οι εννιά Μούσες , παρά τις διαφορετικές τους αρμοδιότητες, θέλησαν να γίνουν νονές της και της παραχώρησαν το προνόμιο να φέρει το όνομά τους. Όλες οι τέχνες, έλεγε ο Ουώλτερ Παίητερ (1839 - 1894) Άγγλος δοκιμιογράφος, κριτικός και αισθητικός, φιλοδοξούν να συναντήσουν τη μουσική.
Η μουσική συνοψίζει πράγματι τους θριάμβους της τέχνης πάνω στα πεζότερα στοιχεία της καθημερινής μας ζωής. Κάνει πιο αλαφριές κι εξευγενίζει τις επίγειες σκλαβιές μας. Χάρη σ' αυτήν ο χρόνος, ο χώρος, η διάρκεια, η κίνηση, η σιωπή κι ο ήχος βρίσκονται πειθαρχημένα, εξιδανικευμένα, πνευματοποιημένα και μεταμορφωμένα σαν από θαύμα.

Λύρα
Η μουσική αφυπνίζει την ύλη στη μυστική ζωή εκείνων των παλμών που της χαρίζουν μια ζωή. Μέσα από κάθε τι που αγγίζει, που κρούει ή που θωπεύει έφτασε στο σημείο να να βγάζει ένα σπινθήρα ομορφιάς. Δίδαξε στην πέτρα, στον άργιλο, στο κόκκαλο στο κέρας, στο ελεφαντόδοντο, στο κρύσταλλο, στη χορδή, στο τεντωμένο δέρμα, στο ξύλο και στο μέταλλο πως ήταν προικισμένα με το χάρισμα του λόγου. Τους έμαθε το τραγούδι και έβγαλε από μέσα τους φτερουγίσματα ενθουσιασμού, λυγμούς, κραυγές μίσους κι ερωτικούς στεναγμούς.
Έτσι από αιώνα σε αιώνα, οι μουσικοί πέτυχαν να πραγματώσουν ένα είδος δευτεροβάθμιας δημιουργίας του κόσμου χτίζοντας και διαμορφώνοντας, για να τον χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι, ένα μικρόκοσμο λεπτότατα οργανωμένο σαν ωρολογιακό μηχανισμό, αλλά και στερεά αρμοσμένο πάνω στους μηχανισμούς που κινούν την παγκόσμια ζωή.

Βάρβιτος (Βαθύχορδη λύρα)
Έχοντας μες στο διάβα των αιώνων ανακαλυφθεί, προσδιοριστεί και κωδικοποιηθεί βαθμιαία, οι κανόνες της αρμονίας και της σύνθεσης, βγαλμένοι μυστικά μες από τους νόμους της φύσης και τις επιστημονικές απαιτήσεις της ακουστικής, γέννησαν τελικά ένα μικρό παραμυθένιο σύμπαν όπου οι ήχοι , οι ρυθμοί οι τονισμοί, οι τονικότητες και οι τρόποι διαγράφουν τις τροχιές τους κι εξελίσσονται, έλκονται ή απωθούνται με την απαρέγκλιτη εκείνη τάξη κι ισορροπία που θαυμάζουμε στην κίνηση των άστρων.

Κι αλήθεια, τίποτε δεν είναι αυθαίρετο στη μουσική κοσμογονία. Το κάθε τι είναι δεμένο με την ανώτερη λογική των φυσικών νόμων και των θεμελιακών μορφών της ζωής. Δίνοντάς του υπόσταση ποιητική και βγάζοντάς το από την αιώνια σιγή του, η μουσική μας κάνει να
αφουγκραζόμαστε το πήγαινε έλα του διωστήρα της μεγάλης κι αόρατης μηχανής που
εξασφαλίζει την τροχιά των κόσμων πάνω στους δρόμους του ουρανού.

Τύμπανο
Η φύση είναι ρυθμός. Υπακούει στη συμμετρία, στην περιοδικότητα, στην επανάληψη, στην ταλάντευση, στην αιώρηση, στην ηχώ. Παρά την φαινομενική της αταξία, ζει αυστηρά "μέσα στο μέτρο", σαν μια ορχήστρα πειθήνια στον αρχιμουσικό της. Οι μηχανισμοί της μέρας και της νύχτας, της παλίρροιας και της άμπωτης, των εποχών, της γονιμοποίησης, της βλάστησης, της ανθοφορίας και του μαρασμού, της ζωής και του θανάτου του φυτού, υπακούουν σε ακριβέστατες ρυθμικές πειθαρχίες, αυστηρές ως την πιο απελπιστική μονοτονία.
Χαμένος μέσα σ' αυτό το πλήθος των περιοδικοτήτων, ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι ο οργανισμός του είναι κατοικημένος και κυβερνιέται από ρυθμούς. Τα βήματά του, η αναπνοή του, οι παλμοί της καρδιάς του τέμνουν τη διάρκεια σε ίσες "φέτες". Παντού αντηχεί το πρόσταγμα των αόρατων μετρονόμων που κρατούν το ρυθμό της ζωής.

Τρίχορδον (Πανδουρίς ή Πανδώρα)
Αυτός ο επίμονος παλμός γεννά μέσα μας μια ταραχή βουβή και πανίσχυρη. Είναι κάτι σαν υφάδι απροσδιόριστο όπου μέσα του ο άνθρωπος, με κρούσεις και τονισμούς σ' επιδέξια
συνταιριάσματα ή αντιθέσεις, νοιώθει την ανάγκη να κεντήσει κάποια ποικίλματα Έτσι ξυπνά, οργανικά ή σωματική διάθεση για τη μουσική τέρψη. Έτσι μπόρεσε να πραγματοποιηθεί αυτή η θαυματουργή μεταμόρφωση της έμμονης κίνησης του εκκρεμούς σ' ένα πλούσιο λεξιλόγιο που πλάτυνε για μας το χώρο της ομορφιάς και της συγκίνησης. Να πως γεννήθηκε η Μουσική, άνθος θαυμαστό που, έτσι καθώς τυλίγεται γύρω από τα κάγκελα της
φυλακής του ρυθμού όπου μέσα της είμαστε κλεισμένοι, κρύβει την αυστηρότητά της και γητεύει τη σκλαβιά μας.